Redakcja naszemiasto.pl w województwie opolskim - skontaktuj się z nami!

Władze Opola nie wypełniają zapisów ratyfikowanej przez Polskę Konwencji ONZ o prawach osób niepełnosprawnych podjęta przez Ministerstwo Rozwoju w 2013 r. inicjatywa wypracowania systemowego spojrzenia na zasadę równości szans i niedyskryminacji, w tym dostępności dla osób z niepełnosprawnościami, ma urzeczywistnić w ramach funduszy europejskich 2014-2020 zapisy ratyfikowanej przez Polskę Konwencji ONZ o prawach osób niepełnosprawnych. Chcemy,aby dostępność środków europejskich była szansą na postęp dla wszystkich obywateli, w tym tych z niepełnosprawnościami i o różnych potrzebach funkcjonalnych.

Olbrzymie pieniądze kosztuje nasz budżet utrzymanie ogrodu zoologicznego, ale władza nie chce zlecić MZK uruchomienie autobusu w pobliże ZOO - na skraj Parku na Wyspie Bolko - od Krapkowickiej.

A kiedy pojawi sie zapytanie ofertowe o rozwiązanie sposobu dojazdu do ZOO dla matek z dziećmi czy osób niepełnosprawnych. Może to być MZK, małe BUS-y, czy ciuchcia z wagonikami.

To wtedy przyciągnie turystów, bo wielu będąc w Opolu nie wie o pięknym ogrodzie ze zwierzętami.

Może tutaj menadżerowie ruszą ze swoją mądrością .

Dlaczego my mamy takie szczęście, że jeżeli coś dobrego, to tylko poza Opolem.

Jak coś najgorszego, sensacyjnego dla mediów - to tylko w Opolu. Gospodarność, porządek, organizacja - są nam obce. Tylu młodych , gniewnych, z mocną głową ( tylko słabe plecy)- jak Im dać to zdecydowanie, realizację...

Komunikacja zbiorowa wyeliminuje dojazd ponad 50 % samochodów, wiele matek dojedzie z odległych osiedli - przez cały rok

Każda złotówka z biletów wstępu do ZOO idzie prościutko do budżetu Miasta Opola.

Więc róbmy wszystko aby umożliwić jak największej ilości chętnych

odwiedzenie ZOO w każdej porze roku - dojazd MZK do zatoczki przy

ZOO.

ZOO zapewne wprowadzi ulgi dla chętnych na częstsze odwiedziny -

wszyscy skorzystamy. Opole jest nietolerancyjne dla niepełnosprawnych – jak mają do ZOO dotrzeć ?

Ale do tego są potrzebne chęci.

Nową jakością w programowaniu i wdrażaniu Europejskich Funduszy Strukturalnych i Inwestycyjnych w latach 2014-2020 jest poważna refleksja nad zasadą równości szans i niedyskryminacji, w tym dostępności dla osób z niepełnosprawnościami. Zarówno kluczowe dokumenty na poziomie Unii Europejskiej, jak i operacjonalizujące je wytyczne horyzontalne starają się wprowadzać do głównego nurtu polityki spójności mechanizmy wywodzące się z Konwencji Organizacji Narodów Zjednoczonych o prawach osób niepełnosprawnych. Przed tymi osobami, czyli kilkoma milionami obywateli Rzeczypospolitej Polskiej, otwiera się niezwykle ważna możliwość skoku cywilizacyjnego oraz życia o znacznie lepszych parametrach ekonomicznych, dużo bardziej niezależnego i szczęśliwego. To także szansa na spójny rozwój społeczno-gospodarczy całego kraju. Przed instytucjami systemu wdrażania i beneficjentami funduszy europejskich stają natomiast duże wyzwania: Jak realizować skomplikowane formalnie i różnorodne tematycznie interwencje, by tej szansy nie zmarnować? Jak w praktyce wdrażać zasadę równości szans i niedyskryminacji oraz dostępności dla osób z niepełnosprawnościami na wszystkich etapach realizacji programów, począwszy od projektowania, poprzez wdrażanie, kontrolę, monitorowanie, aż po ich ewaluację? Jak w kontekście realizacji projektów miękkich i infrastrukturalnych rozumieć pojęcia, takie jak włączanie osób z niepełnosprawnościami, uniwersalne projektowanie, racjonalne usprawnienia?